เรื่อง:เห็นจะจะ

     เราเป็นคนๆนึงที่อาจจะมีเซ้นซ์ในการเห็นสิ่งลี้ลับบ่อยครั้ง แต่ส่วนใหญ่จะได้ยินเพียงเสียง แต่เรื่องนี้คือเรื่องที่เราได้พบเห็นจริงๆ เห็นแบบเป็นรูปร่างเป็นตัวตน ถึงแม้แค่เพียงแว้บเดียวก็ตาม ************************************ วันหนึ่ง เมื่อประมาณปลายปีที่แล้ว(2551) เรากลับจากที่ทำงานแถวๆสีลม ระยะทางในการเดินทางของเรา จนถึงบ้านก็ประมาณ 2 ชั่วโมงได้ เพราะเส้นสีลม เป็นเส้นที่การจราจรติดขัดเป็นที่สุด ปกติทุกวันเราจะคุย โทรศัพท์กับแฟนเพื่อไม่ให้หลับเลยบ้าน แต่วันนั้นที่บ้านแฟนเราญาติๆมากัน เราเลยไม่ได้คุย ทำให้เราหลับ ตลอดทาง จนสะดุ้งตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตนเองนั่งรถเลยบ้านไป ประมาณ 3-4 ป้ายรถเมล์ เราจึงตัดสินใจเดิน กลับบ้าน พร้อมโทรไปต่อว่าแฟน ว่าทำไมไม่โทรปลุก ระหว่างทางกลับบ้าน ก็จะเจอกับรถร่วมกตัญญูจอด อยู่ เพราะแถวนั้นจะมีอุบัติเหตุบ่อย (รวมถึงปล้นจี้) ตอนนั้นเราก็ยังคุยโทรศัพท์กับแฟนอยู่ พอเดินผ่านรถ มาได้ไม่ถึง 50 เมตร ก็รู้สึกว่ามีคนวิ่งตามมา แต่ในใจคิดว่าต้องเป็นพวกกระชากกระเป๋าแน่ๆเลย เพราะเรา สะพายกระเป๋ากล้องอยู่ ถึงจะไม่มีของมีค่าแต่ก็คว้าเอาไว้ พร้อมกับหันไปดู สิ่งแรกที่เราเห็นคือ ผู้ชายตัวสูง อายุประมาณ 25 ปีได้ วิ่งมาด้วยความเร็ว จนใบหน้าอยู่ตรงระหว่างหัวไหล่เรา เหมือนวิ่งหนีอะไรมา พอเราหัน ไปเจอ ผู้ชายคนนั้นก็หายไปต่อหน้าต่อตา เราตกใจจนร้องออกมา แล้วหันไปมองรอบๆตัว เพราะคิดว่า ถ้า เป็นคนก็ไม่น่าจะไปได้ไกล แต่กลับเห็นแต่เพียง ผู้ชายคนนึงที่นั่งค่อมมอเตอร์ไซด์ ทำหน้างง ว่าเราตกใจ อะไร เท่านั้นแหละ เรายืนร้องไห้น้ำตาซึมเลย กลับบ้านไปเล่าให้แม่ฟัง ท่านก็บอกว่าเขาคงมาให้เห็นเพื่อ ขอส่วนบุญก็ได้

ผู้เล่า:ZupYo  เล่าวันที่:14/12/2009
 

 
 

ข้อความที่ตอบ เรื่องที่ 2 ครั้งนี้เราเจอที่โรงเรียน ขอบอกว่ากลางวันแสกๆเลย ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอม (ตอนนั้นเราอยู่ ม.6) เราเป็น 1 ในคณะกรรมการนักเรียน เลยต้องมาเตรียมโรงเรียน ก่อน พูดง่ายๆ คือ เราเป็นเด็กกิจกรรมตัวยงค์เลยทีเดียว เลยค่อนข้างสนิทกับคนในโรงเรียนเยอะ ตอนเที่ยง ของวันนั้น เราออกมากินข้าวกับเพื่อนๆ ที่หน้าโรงเรียน สายตาก็เหลือบไปเห็นพี่ที่อยู่ในสวัสดิการโรงเรียน "พี่ปู พี่ปู มากินข้าวด้วยกัน" เราตะโกนเรียกพี่คนนั้นด้วยความสนิท แต่ท่าทีของพี่ปูเหมือนไม่ได้ยินเสียงเรา เลย กลับเดินไปอีกทางของเรา เราก็เลยหันไปกินข้าวกับเพื่อนต่อ ---- 2-3 วัน ต่อมาก็เป็นวันเปิดเทอม เราก็ เลยไปที่สวัสดิการตามปกติ ก็เลยนั่งคุยกับเจ้าของร้าน พลางถามถึงพี่ปู" อ้าว พี่ปู ไม่มาเหรอพี่ เมื่อ 2 วัน ก่อน เจอพี่เค้าที่หน้าประตูโรงเรียน แต่เรียกไม่ยอมหัน" เราเล่า เท่านั้นแหละ พี่เจ้าของร้านหน้าซีดเผือก พลางพูดว่า "จะบ้าเหรอ ปูมันตายมาได้ วันนี้วันที่ 5 แล้ว จะไปเจอได้ยังไง" เท่านั้นแหละ ถึงตาเราบ้าง ที่หน้าซีด ก็เลยถามกลับไปว่า "เป็นอะไรตายพี่" พี่เค้าเลยเล่าให้ฟังว่า พี่ปูกินยาลดความอ้วนเกินขนาด ทำให้ร่างกายรับไม่ไหว ช็อคตาย ได้ยินเท่านี้เราถึงกับขนลุกซู่เลย
ผู้ตอบ ZupYo   ตอบวันที่: 14/12/2009

ชื่อ:
อีเมล์:
ข้อความ:
Code พิมพ์คำว่า "หอพัก" ด้วยครับ
 ..
2005 Copyright by Horpak4U.com Horpak4you.com Powered by GigIdea.com
Anubarn.com Indochinaguesthouse.com Siamboutiquehotel.com